Me he trasladado! Redireccionando...

Deberías ser trasladado en unos segundos. De no ser así, visita http://www.manueljabois.com y actualiza tus enlaces, gracias.

domingo, enero 28

Yo prefiero estos Goya

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Me aburro, me aburro, me aburro. Corbacho es un fenómeno. Un irreverente, y me gusta, pero las galas me aburren. Soy incapaz de aguantar más de una hora este tipo de de historias antes de que entre la cama y la tele decida en una milésima de segundo quedarme con la primera, que no con la Primera. Yo cambiaría la primera letra de los Goya por una P, y aunque ortográficamente sea una salvajada el resultado, fonéticamente nos vamos entendiendo ¿o no? Ahora vendría bien darle una vuelta al título de las películas nominadas, y nos saldría, por ejemplo, 'El capitán colatraste', 'Volver (a fornicar)', 'Ellaberinto del fauno peludo' y 'Salvador, el anarquista onanista'. En fin, a ver si me llaman para presentar la gala del festival de cine erótico de Barcelona, que es una cosa que me haría mucha ilusión.

Anónimo dijo...

A mí Corbacho me cae mal, la verdad. Me parece un personaje impertinente que lo único que tuvo de gracioso en la gala de los Goya fue la cara con la que se presentó ante el público. No sé si llevaba las cejas excesivamente depiladas o en maquillaje se pasaron con el rímel, que parecía una drag queen a medio arreglar. Lo peor, poner a su lado a Santiago Segura, un auténtico impresentable que confunde ser políticamente incorrecto con ser un maleducado y un faltón. Yo hubiera puesto directamente a Fernando Fernán Gómez mandando a la mierda a los premiados, seguro que la gala habría estado hecha con mejor gusto.

Por cierto, me alegro mucho por Penélope Cruz. Ojalá se lleve también el Oscar.

Ah, y Arenteiro, manda el currículum a Vilagarcía, q tb tienen festival de cine erótico. Seguro q te llaman

Anónimo dijo...

ups, q lapsus, el de Vilagarcía no tiene nada que ver con el cine, pero es festival y erótico tb, igual te vale ;)

Anónimo dijo...

Ai, os Goya. Que se pode agardar duns premios aos que non estivo nominado este ano Raúl Arévalo como actor revelación? Despois van e danllo a Quim Gutiérrez e, claro, ovación da sala en canto menciona ao seu compañeiro de reparto.
Pero é que hai cousas que eu nunca entenderei. A mellor película do ano para min é 'Salvador' e só recibíu un premio ao guión adaptado. Quizais podería competir con 'El laberinto del Fauno', que, tal e como eu o vexo, é unha obra mexicana. Pero bueno. De todas maneiras, tamén recibíu só un galardón importante: o de guión. Isto, de novo, para min non ten sentido: ten o mellor guión, a mellor actriz nova e o mellor traballo técnico. Pero non é a mellor película. Esa é 'Volver'. Desgraciadamente eu desconectei hai moitos anos do cine de Almodóvar cheo de coloríns, prótesis e dobraxes. Todo mentira. Como esa de que a mellor interpretación masculina do ano sexa a de Juan Diego. O que non quere dicir que dos nominados non sexa el o mellor actor, que o é. Pero aquí non se premiaba unha carreira e a súa non é a mellor interpretación do ano se poñan como se poñan.

Meri, qué pouco coincidimos. A min encantoume Corbacho!!! E douche unha mala noticia: Penélope Cruz ten tantas posibilidades de levarse o Oscar como Javi Navarro de ser candidato ao Nobel da Paz. :-P

Anónimo dijo...

Lo que yo quería expresar con el anterior y desgraciado post, que me ha hecho quedar como un cochino (que lo soy), y como un insensato ( que también lo soy, pero cada vez menos), es que el cine español y su fiesta pierden, año tras año, interés. Desde mi punto de vista, ni ellos mismos acaban de creérselo. Najwa Nimri y Dani, de El Canto del Loco, entregaron un premio con tan poca gracia que, a su lado, Baltar y Louzán parecerían el dúo Sacapuntas. Todo se ha vuelto endogámico, elitista y yo me descolgué hace tiempo del cine hecho en España, que no hecho en español. Como le pasa a Lulú, a mí también me da mucha pereza Almodóvar, un tipo con un universo particular tan hispano, tan folclórico y tan luminoso que me produce empacho. No sé cuál es el problema del cine español, o cuál es el problema que yo tengo con el cine español, pero sí creo, con sinceridad, que el futuro de esta industria pasa por legislar al estilo de Francia para que los que disfrutáis con ella podáis seguir haciéndolo. La última película española que consiguió emocionarme (sin haber leido antes la novela) fue La flaqueza del bolchevique, y creo que ya ha llovido (vaya lagrimones)