Tamén

A Moragas levouno o PP na campaña polas corredoiras e nunha delas picou unha roda: vaia zarzuela. Superouno, dixo, grazas á calor que recibiu dos “gallegos profundos”. En mala hora. Se hai algo que Galicia non resiste é a profundidade. Nós somos máis de superficie. En Galicia a profundidade vai a xeito co pailán que leva a vaca atada pola corda pero que é, na súa variedade folclórica, un Einstein local que os da capital aplauden. Tamén hai irmáns que se matan por terras, pero aquí e mais en Iowa, dende que o home é home e os pais morren. Moragas ademáis é un relambido, así que estaba servido. Déronlle tantos paus que tivo que aclaralo en clave política, que era ao que andaba polas corredoiras. A min a historia lembroume o chiste dese home que leva a súa filla a coñecer “la Galicia del rural” e pregúntalle a un gandeiro que tal leite lle dan as ovellas. “As brancas ou as negras?”. “Non sei…, as brancas”. “As brancas dan un leite boísimo, estupendo!”. “E as negras entón?”. “As negras…”, primeiro dubidando e despois xa convencido: “as negras tamén”. E así coa la e a carne ata que lle pregunta o home cal é a diferenza entre as ovellas. “Home, é que as brancas son as miñas!”. “E logo as negras?”. “As negras…, as negras tamén!”.